İtalya’da en erken mür, katırtırnağı çiçeği, laden ve çam reçinelerinden yapılan parfümlerin, MÖ. 8. ve MÖ. 3. yüzyıla kadar Etrüskler tarafından yapımına devam edilmiştir. Parfümleri oyulmuş taşlara ve broşlara saklamışlardır. Etrüskler’in, Fenikeliler ve Yunanlılar ile ilişki içinde olması Roma kültürünü etkilemiştir. Bu ilişkiler tütsü ile koku kullanımını artırmıştır. parfüm kullanımı Yunanistan’da oldukça yaygınlaşmıştır . MÖ. 594 yılında Solon tarafından parfüm ve merhem satışı erkeklere yasaklanmış, merhem pişiricilerini Sparta’dan sürmüştür MÖ. 1. yüzyılın sonlarına doğru Roma, parfümlerini Mısır ve Yunanistan’dan ithal etmenin yanında parfüm ve tütsü malzemelerini de ithal etmiştir. (Arabistan’dan tütsü ve mür; Hindistan’dan biber, tarçın, hint sümbülü, kakule, costus, zencefil, hindistan cevizi ve kokulu otlar; Suriye’den günlük ve kasnı). Zengin Romalılar genellikle günlük olarak lavanta kokulu suda yıkanmışlar, kokulu yağlarla vücutlarını yağlamışlar, duvarlar ve zeminlere kokulu su dolu çeşmelerden parfüm püskürtmüşlerdir. İmparator Neron yemek odasının tavanındaki plakaların altına gümüş borular yerleştirtmiş ve o borulardan misafirlere gülsuyu püskürtülmesini istemiştir. Bir başka ziyafette ise tavandan dökülen gül yaprakları arasında bir misafir boğularak ölmüştür. İtalyan çiftçiler gül yetiştirmek için mısır yetiştirmeyi bırakmışlar ancak artan taleplere yetişebilmek için Mısır’da gül tarlaları kurmuşlardır . Romalılar, giysilerini parfümlü suya daldırır ve hatta ayakkabı tabanlarını da koku sürerlerdi. Avlu içlerini kokulu suyla yıkar, odaların döşemelerindeki kanallara safranlı su akıtırlardı. Eve gelen konukların elleri ve ayakları parfümlü suyla yıkanırdı. Köpek ve atların tüyleri parfümlü sularla ovalanırdı86. Evcil hayvanlara sahiplerinin tercih ettiği parfümler sürülmekteydi. Büyük İskender Dönemi’nde parfümlü merhemin kullanımı yaygınlaşmıştır. Persleri yenip parfümlü merhem kullanımını küçümsemiş ve daha sonra takdir edip kullanmaya başlamıştır.